Van de redactie

Levenslied

‘Hallé-hallé-halléluja!’, zong mijn bijna driejarige zoon vol overgave, heen en weer rijdend op zijn rode tractortje in zijn blauwe oversized trui. ‘Halleluja, laat opgetogen ...’, was mijn verrukte associatie meteen, want ik studeerde net bij Cantica een koorstuk over Psalm 149 in. Maar nee, het was zijn eigen invulling van het ‘Olé, olé-olé-olé’, dat in juni 1990 joelend vanaf de oranje behangen flat aan de overkant klonk, toen Nederland tegen Duitsland een doelpunt maakte in de voetbal-WK in Milaan.

‘Houd mij in leven, wees Gij mijn redding. Steeds weer zoeken mijn ogen naar U’, zong mijn hart keer op keer, in de maand dat mijn vader zijn laatste weken beleefde en datzelfde tractorjongetje trouwde. We zongen deze versie van Psalm 25 als gebedsacclamatie in voor een van de cd’s ‘Met hart en ziel’ bij het Liedboek 2013. De bevestiging kwam als antwoord van boven vanuit Psalm 121: ‘De HEERE zal uw uitgang en uw ingang bewaren.’

‘Was ik een schaap, was Hij mijn herder’, leerde ik met een eigentijdse toonzetting van Psalm 23 zingen in de Avondmuziek van februari in de Oude Kerk. Letterlijk lijf- en levenslied, lees ‘Dit is mijn psalm’ van vijftien gemeenteleden in deze krant. Wat een houvast en wat een perspectief. ‘Hij bracht mij verder, naar de overkant, naar het beloofde land, waar je leven kon vlak bij de bron.’