Van de redactie

Alle dagen feest

‘Elke dag kan een gelukje hebben’, zei mijn twaalfjarige kleindochter toen ze zag dat ik bezig was met deze Hemelvaart- en Pinksterkrant. ‘Dat ik kom logeren is een klein feestje. Koningsdag is een feest, Bevrijdingsdag is ook belangrijk om te vieren. Net als dat je geniet van de natuur of andere mooie dingen om je heen.’

Vieren doe je bij een belangrijke gedenkdag of gebeurtenis, je markeert momenten die je onthouden wilt. Vaak met vaste onderdelen en rituelen, zoals een verjaardag of een doopdienst, of zoals je de kerkdienst op zondag ook als een viering beschouwt. En je doet het vooral samen, omdat je de vreugde wilt delen.

Vieren hoeft niet altijd juichend hoihoi en hiephiephoera te zijn. Wel heeft vieren richting nodig, de blik gaat blij omhoog. Zoals Paulus aan de Tessalonicenzen in het Nieuwe Testament schrijft: ‘Wees altijd verheugd, bid onophoudelijk, dank God onder alle omstandigheden.’ Een opdracht die niet altijd voor de hand ligt. We hadden het er in de redactie over: kun je eigenlijk wel vieren, als je om je heen kijkt of naar je eigen leven? Ik moest denken aan mijn vader in de weken dat zijn dood naderde. Dat hij elke morgen weer wakker werd ontlokte hem de woorden: ‘Ik weet toch niet wat doodgaan is, ik weet alleen wat leven is.’

Dankbaar zijn dat je leeft en mogen vieren wat er te vieren valt. Zo bezien kan het alle dagen feest zijn.