Van de redactie
Stella
Begin november reisde ik met mijn man Jaap en onze zendingsvriendin Foka van de Beek een week lang door het bergland van Bulgarije. Vanuit Varna aan de Zwarte Zee, bezochten wij gedrieën verschillende predikanten van de Methodistenkerk. Het werd een rondreis waarin we hoorden over hobbels en lichtpuntjes, over ploegen op de rotsen en verrassende zegeningen, in een hartverwarmende open en bemoedigende uitwisseling.
We trokken door brede bergruggen met uitgestrekte akkers en bomen in herfsttinten, opgloeiend in de zon. Toen werd het donker, nat en mistig. De paar doorgaande wegen niet verlicht. Bij elke bocht en daling weer spannend of er tegenliggers zouden opdoemen. Of dat er niet weer een grote scheur in de weg verscheen. De tomtom wees de weg, maar zat er op een gegeven moment volkomen naast met een herhaald ‘bestemming bereikt’. Op eigen kracht kwamen we tenslotte aan.
En toen was daar Stella. Met haar blonde haren en helblauwe ogen kwam de bijna zevenjarige de deur uit dansen. Dochter van het Bulgaars-Amerikaanse predikantenechtpaar Ivaylo en Jessica. Dolgelukkig dat ze Engels kon spreken met ook anderen dan alleen haar moeder. Een sterrenmeisje, zo jong als ze is. We zagen het aan haar kleine geadopteerde Roma-zusje Dara (‘geschenk’) met de donkere krullen, dat zich optrok aan de liefde en warmte die ze
verspreidde. Stella (‘ster’) zelf begon te stralen toen ze hoorde dat ik een echte ‘granny’ ben – en helemaal toen ik vertelde dat een paar kleinkinderen van mij ook tweetalig groot groeien. Ze nestelde zich tegen me aan: ah, dan leerde ik mijn Engels zeker van hen.
Het was nog geen Advent, maar wij hadden onze ster al gezien.
• Marieke (A.M.) van der Giessen-van Velzen
hoofd/eindredacteur
