LAAT JE VERRASSEN

Open je handen, dan kun je ontvangen

NIEUWE BLIK • Ben je weleens verrast door anderen? Met een leuk feestje of een mooie ontmoeting? Ben je weleens verrast door Gods Geest? Een moment, groot of klein, dat later bepalend werd in je leven?

Van Dale geeft twee betekenissen voor ‘verrassen’: 1. Aangenaam verbazen 2. Iemand te vlug af zijn, overrompelen. Beide hebben te maken met een onverwachte gebeurtenis.
Als je mensen vraagt wat ze fijner vinden: alles volgens plan laten verlopen of een onverwachte gebeurtenis, zullen de meeste mensen voorspelbaarheid kiezen. Omdat het ons de minste energie kost. Dingen die je routinematig doet kosten minder moeite, minder aandacht. Maar uit onderzoek blijkt dat juist het onverwachte essentieel is om ons te ontwikkelen en nieuwe ideeën te krijgen. Herkenbaar. Ook in de kerk, toch?

Verrasser bij uitstek
Gods Geest, de Heilige Geest, is een verrasser bij uitstek. Niet te zien, niet te horen, niet te sturen, niet te plannen. De aanwezigheid van Gods Geest ervaren kan dus voelen als een verrassing en nodigt uit tot actie.
Er zijn heel wat mensen uit de Bijbel die door Gods Geest op een weg zijn gezet die ze vooraf niet bepaald hadden. Een weg, die ze misschien eigenlijk niet wilden gaan. Mensen van wie gezegd werd dat ze geestkracht bezaten.

• Jozua: ‘Hij is een man die geestkracht bezit.’ Numeri 27:18
• David na zijn zalving: ‘Vanaf toen was David doordrongen van de geest.’ 1 Samuël 16:13
• Timoteüs, die door Paulus op weg gestuurd wordt met de woorden: ‘Bewaar door de heilige Geest, die in ons woont, het goede dat je is toevertrouwd.’ 2 Timoteüs 1:14

Gods Geest in onze kerk
De Geest is de levende adem van God die door de schepping gaat, die mensen bezielt. De Geest opent perspectieven, laat je de dingen anders zien, staat tegenover alles en wat star is, wat niet van zijn plaats durft te komen.

Verrast worden door het werk van Gods Geest in de kerk, in de gemeente, wat betekent dat voor jou? We weten in de kerken vaak vooral heel goed te benoemen wat er niet (meer) goed gaat en wie of wat we missen. Het is soms moeizaam zoeken: hoe nu verder? Waar halen we de mensen vandaan? ‘Ik ga nog maar even door als vrijwilliger, ook al zou ik er heel graag mee stoppen na dertig jaar ...’ En toch … willen we door als kerk! Want we hebben een taak in de wereld en in het leven van mensen.


Open handen, open hart
Die wat sombere manier van denken is alsof je je handen gesloten houdt als een vuist. Dichtknijpen en vasthouden. Als je je wilt laten verrassen door Gods Geest – en ik ga er vanuit dat we dat allemaal wel willen, om mee te gaan naar de toekomst van de kerk – dan is het nodig om je handen te openen. Doe het maar eens: eerst een vuist en dan open ... je voelt de frisse lucht op je handpalm. Door je handen te openen met de handpalmen naar boven kun je ontvangen. Door je handpalmen open te spreiden, open je je hart en geef je aan: ‘Kom Heilige Geest, vul mijn hart, werk door mij in uw gemeente. Ik sta er open voor om verrast te worden!’ Verrassingen dwingen je om pas op de plaats te maken. Het dwingt je tot introspectie, met een nieuwe blik en meer aandacht naar je omgeving kijken en soms nieuwe wegen inslaan. Je kunt daarmee je hand uitstrekken naar de ander en vragen: ‘Doe je met mij mee?’ Je kunt je hand in die van de ander leggen en zeggen: ‘Ik weet niet of ik het kan, maar laten we het samen proberen.’ Want wat je niet doet, zal zeker nooit lukken. Laat het vuur van Gods Geest in jou ontbranden of misschien wel opnieuw ontbranden. Laat dat waakvlammetje een vuur worden. Zoals Matthijn Buwalda zingt in ‘Vuur’:


Als je echt wilt dat onze kerken, in welke vorm dan ook, toekomst hebben, laten we dan openstaan voor Gods Geest en ons laten verrassen. Laten we stappen zetten en ons ook gedragen weten door die Geest. We doen het niet alleen. Doe jij mee?

Arianne Lodder
JONGERENPASTOR ZOETERMEER-NOORD

Foto: Leonie Vreeswijk-Feith 

‘Vuur’ van Matthijn Buwalda is via YouTube (met tekst) of Spotify te beluisteren. Een aanrader!