Afscheid van een Perron-pionier met passie

INTERVIEW • Bijna op de dag af heeft Timo Hagendijk vijf jaar lang de functie van pionier van de missionaire pioniersplek Perron Oosterheem op zich genomen. Met volle overgave heeft hij Perron voortgetrokken, met als dankbaar resultaat dat Perron inmiddels heel duidelijk op de kaart van Oosterheem staat. Op zondag 1 december – kort voor het verschijnen van deze Kerk in Zoetermeer – nam Timo afscheid. Reden om hem te interviewen.

Hoe ben je pionier geworden?
‘De eerste keus was het volgen van de opleiding om leraar te kunnen zijn in het primair onderwijs. De hbo-studie Theologie volgde ik later in deeltijd. De pioniersfunctie in Oosterheem kwam tijdens het einde van die studie toevallig op mijn weg. De advertentie waarop ik reageerde sprak mij erg aan. In zo’n grote wijk waren er ook voldoende mogelijkheden om onderwijs en theologie met elkaar te verbinden. Dat is ook gebeurd. De Alpha- cursussen die we met het Alpha-­team hebben georganiseerd bleken vanaf het eerste begin een groot succes, boven verwachting. Ook kwam er ruimte om gastlessen te mogen geven op christelijke basisscholen in Oosterheem. Ook daartoe heb ik mij missionair opgesteld. Dat missionaire, kinderen en ouderen te laten ontdekken hoe je kunt leven als christen, delend in Gods genade, is mijn drijfveer. Vooral buiten de kerkelijke context leerde ik wat het is om pionier te zijn en hoe je mensen nieuwsgierig maakt.’

In het interview dat ‘Kerk in Zoetermeer’ met jou had in 2019, zei je: ‘Ik zoek samenwerking met bestaande maatschappelijke organisaties, die relatiegericht werken en daarbij denk ik ook aan scholen in de nabije omgeving.’ Is dat gelukt?
‘Zeker! Het is wel iets anders gegaan dan mijn eerste verwachtingen. De eerste drie maanden waren een testperiode: Is dit de goede plek voor mij? Is de Perron-­gemeenschap levensvatbaar genoeg? In december wist ik duidelijk dat we op beide vragen ‘ja’ konden antwoorden. Er moest wel flink opgebouwd worden. Daarbij kreeg de verbinding tussen Perron en de Oosterkerk altijd veel aandacht. In februari 2020 ging ds. Evert van der Ham met emeritaat. Een dragende en verbindende vaderfiguur viel weg. Vlak daarop braken de twee jaar van de coronacrisis aan en moest de pauzeknop worden ingedrukt. Niet dat ik stil gezeten heb, maar er kon veel minder. Het was een moeilijke periode, wat nog wel kon, ging door. In die tijd starten ook nieuwe activiteiten: de ontmoetingslunch werd tijdelijk een maaltijdservice en ook de Fitte Fifty’s kwamen op mijn pad. Na deze crisis heb ik mij gestort op het project Gezin-School-Kerk. Dit heeft ook geleid tot het organiseren van de Kliederkerk.


Samen met de IZB – missionaire organisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland – heb ik nagedacht wat er nog meer kon. We hebben zes gebieden van betrokkenheid onderscheiden. Hierbij kun je denken aan:

• het organiseren op zondag van een poppentheater,
• een identiteitsworkshop voor leerkrachten,
• een kook-, brei- en tekenclub voor kinderen,
• en we waren aanwezig op een schoolfeest met ballon- en schmink-artiesten.

Buiten de scholen om werkten we samen met de slager tijdens Kerst of gingen we met de Spraakmakers op een bierfiets de wijk door om mensen te ontmoeten. Voor elke vorm van betrokkenheid zijn er activiteiten uitgebouwd en ontwikkeld. De kerkenraad gaf veel ruimte en toetste nieuwe ontwikkelingen. Veel van die activiteiten bleken gouden grepen.

Je hebt na vijf jaar intensief maar succesvol werk toch besloten een andere werkplek te zoeken. In de gemeenschappelijke verklaring, die jij en je vrouw samen met de voorzitters van wijkkerkenraad en taakgroep missionair van de Oosterkerk hebben ondertekend, staat onder andere dat jij en de kerkenraad uit elkaar gegroeid zijn. Wat heb je geleerd in de afgelopen vijf jaar? Wat zou je anders doen?
‘Er is inderdaad veel geleerd. Drie dingen zou ik onder de aandacht willen brengen.

• Het is een kunst om in de vele mogelijkheden van het werk niet te snel en te veel te willen en ook genoeg tijd te nemen voor God.
• Van tevoren zou helder moeten zijn: hoe zien we de identiteit van de pioniersplek in relatie tot de zendende gemeente en hoe willen we dat concreet vorm en inhoud geven?
• In de protestantse kerken is het duidelijk hoe een predikanten­functie organisatorisch is ingebed. Maar voor een kerkelijk werker, tevens pionier, is dat allerminst duidelijk.

Ik heb gezien dat als er heldere keuzes worden gemaakt in visie, beleid en organisatie er mooie samenwerkingsrelaties ontstaan tussen de pioniersplek en de zendende gemeente.’

Timo Hagendijk werkt met ingang van december voor drie dagen in de week als leraar bij de protestants-­­christelijke basis­school Stella Nova in de wijk Driemanspolder. Twee dagen per week blijft hij preken schrijven, een hobby die hij al zestien jaar beoefent. Het schrijven, maar eigenlijk een hele dienst met een passende preek voor­bereiden, geeft hem veel energie.

De redactie van ‘Kerk in Zoetermeer’ deed vele keren een beroep op Timo om een artikel te schrijven. Nooit liet hij het afweten en altijd waren zijn bijdragen enthousiast en inspirerend. Namens de redactie willen wij hem heel veel dank zeggen voor zijn inzet, ook die voor ‘Kerk in Zoetermeer’.

Jan Blankespoor en Marjolijn van der Haven-Verweij
KiZ-REDACTEUREN

Foto: Timo Hagendijk: ‘Kinderen en ouderen laten ontdekken hoe je kunt leven als christen, dat is mijn drijfveer.’

Dankwoord Ondanks dat het pioniersavontuur in Zoetermeer abrupt eindigt, zijn mijn vrouw Margret en ik ontzettend dankbaar voor alle contacten die we konden leggen. Juist in deze tijd en in een plaats als Zoetermeer is het enorm belangrijk om een warme gemeenschap te zijn, waarin iedereen welkom is. Ik ben verwonderd dat God ons heeft gebruikt voor zoveel verschillende mensen en situaties. Onze dankbaarheid is ook dat Hij ons elke keer nieuwe liefde en nieuwe kracht gaf. Ook zijn we dankbaar voor allen die met ons in de afgelopen vijf jaar hebben meegeleefd en wilden samenwerken. Mijn zegenwens voor alle lezers is: ‘Ga met God en Hij zal met je zijn.’ — Timo Hagendijk